تیغ روزگار شاهرگ ” کلامم ” را چنان بریده
که سکوتم ” بند ” نمی آید !
خواهش میکنم ، بی حوصلگی هایم را ببخش
بدخلقی هایم را فراموش کن ، بی اعتنایی هایم را جدی نگیر !
در عوض من هم تو را می بخشم که مسبب همه ی اینهایی . . .
از ما که گذشت !
ولی به دیگری موقتی بودنت را گوشزد کن
تا از همان اول فکری به حال جای خالیت کند . . .