جایی خواندم ما آدم ها زنده ایم به سبب آنکه کسی دوستمان داشته باشد
سوالی پیش آمد !
من برای چه زنده ام ؟
جای تو خالــــیــسـت
خالی تر از سفره ی دل کودکی که تازه متولد شده است
چشــــمانم خستــــه استـــ و نبــــض ذهنــــم افتــــاده
کاش نگــــاهتــــ یکــــ قــــدم نزدیـــکـــــ تــــر بـــود
نگاه کن !
این آسمان نیست که دلش گرفته
دل منست که یک آسمان گرفته …