گـفـت : بـگـو ضـمـایـر را
گـفـتـم : مــَن مـَن مـَن مــَن مَــن مــَن
گـفـت:فــقـط مــن ؟
گـفـتـم: بـقـیـه رفـتـه انـــد
چقدر سخته واسه رسیدن به ستارت
تا آسمون بری اما وقتی رسیدی ببینی صبح شده
دیگر از آن همه شینطنت و شلوغی خبری نیست
اونقدر به خاطر ضربدرهای جلوی اسمم چوب روزگارو خوردم که
تبدیل شدم به ساکت ترین شاگرد کلاس زندگی