روزی میــرسَد
بـــی هیــــچ خَبـــَـــری
بــآ کولـــــه بــــآر تَنهـــآییـَم
دَر جـــآده هــآی بـی انتهــــآی ایـن دنیــآی عَجیـــــب
رآه خــــوآهم افتـــــآد
مَـــن کـــه غَریبـــــم
چـــه فَــــرقی دآرد کجـــــآی ایـــن دنیــــــآ بـآشــــم
همــه جــــآی جهــــآن تنهـــــآیی بــــآ مَـــن است…
در تنهایی خود فرو می روم
غرق می شوم
نجات غریق تنهاییِ من تو هستی
کمـــک
عشــــقتــــــــ شوخــــی زیباییــــــــــ بود که با قلــــــب من کردی
زیبــا بـــــود …امّا…شوخیـــــــــ بــــود
حالا . . .
تو بی تقصیریـــــــ !
تمام این تنهایی تاوان اشتباه خود من است
چوپان قصه ی ما دروغگو نبود
او تنها بود و از فرط تنهایی فریاد گرگ سر می داد
افسوس که کسی تنهایی اش را درک نکرد
و در پی گرگ بودند و در این میان فقط گرگ فهمید که چوپان تنهاست