روزگار استاد فراموشیست ، امیدوارم که تو شاگرد روزگار نباشی . . .
بـه خـــــودم قــول می دهـــــم کــــه فــــــــراموشــــت کـــــــنم
وقـــتی صـــبــح می شـــــــود تــو را کـه نـه
ولــــــی !
قــــــــولم را فـــــــرامـــوش می کـــــــنم !
من مانند هم سن و سال های خودم نیستم
که هر روز یک آرزویی دارند برای آینده
من تنها یک آرزو دارم
و آن این است که شبی بخوابم و دیگر بلند نشوم
تا نشنوم
تا نبینم
تا نشکنم
تا هر روز چندین بار نمیرم
هر کسی برای خودش خیابانی دارد ، کوچه ای ، کافی شاپی
و شاید عطری که بعد از سال ها خاطراتش گلویش را چنگ میزند …